O konieczności przeprowadzenia leczenia kanałowego zębów możemy mówić z przynajmniej kilku powodów. Na pierwszy plan wysuwa się w tym przypadku stan zapalny miazgi, a więc nerwu zlokalizowanego w kanale korzenia zębowego.
Samo zapalenie miazgi ma rozwojowy charakter, lekceważone może więc przyczynić się do zmian w okolicach wierzchołka korzenia. Samo leczenie można podzielić na kilka etapów. W czasie pierwszego z nich lekarz znieczula silny ból, otwiera ząb, a następnie usuwa zmienioną zapalnie miazgę. Kolejnym etapem jest tak zwane opracowanie kanału i wypełnienie go specjalnym materiałem i pastą, która często określana jest mianem uszczelniacza. Potem należy założyć na ząb wypełnienie i cały proces możemy uznać za zakończony. Niestety, okazuje się, że nie zawsze leczenie kanałowe przebiega bezproblemowe, najczęstszym źródłem komplikacji są zaś tak zwane przyczyny anatomiczne.
Zęby różnych osób mają inną budowę, różnice dotyczą przy tym nie tylko liczby, ale również kształtu kanałów. W rezultacie liczba wizyt w gabinecie stomatologicznym nie zawsze jest taka sama, zaufanie stomatologowi jest więc rozwiązaniem znacznie lepszym niż nieustanne porównywanie naszego leczenia z leczeniem znajomych. W czasie samego leczenia bardzo duże znaczenie okazuje się mieć też kontrola radiologiczna. Już po wypełnieniu zęba konieczne jest wykonanie zdjęcia punktowego, jest ono bowiem najlepszym sposobem na skontrolowanie wyglądu kanału. Także w trakcie leczenia tego typu diagnostyka jest niezwykle pomocna, jest bowiem cennym źródłem danych dotyczących zarówno długości, jak i topografii kanału.
Same etapy leczenia kanałowego nie zmieniają się, nie oznacza to jednak, że stomatologia nie wypracowuje rozwiązań przyśpieszających cały proces. Jednym z najciekawszych jest wykorzystanie w przebiegu leczenia mikroskopu, który sprawia, że cały proces przebiega szybciej, jest dokładniejszy i może odbywać się w zdecydowanie bardziej komfortowych warunkach. Nie można jednak zapominać o tym, że proces ten wiąże się również z koniecznością stosowania znacznie droższych narzędzi.
Trzeba zauważyć, że obecnie leczenie zębów może być wykonywane bez bólu. Jednak nadal większość z nas boi się dentystów właśnie myśląc o tym, że będzie się to wiązało z dużym bólem.
Tak naprawdę jednak znieczulenie u dentysty nie jest fanaberią i praktycznie zawsze można z niego skorzystać. Co do tego nie ma raczej większych przeciwwskazań. Dodatkowo można decydować się na zastosowanie znieczulenia również w momencie, gdy wydaje się, że zabieg nie powinien wiązać się z bolesnością, ale pacjent po prostu się boi i dzięki zastosowaniu znieczulenia będzie spokojniejszy. Warto jednak, że każde znieczulenie nie jest obojętne na pracę organizmu, tym samym jeśli się da to lepiej go unikać. Znieczulenie zęba u dentysty: rodzaje
Znieczulenie powierzchniowe – jest realizowane przez zastosowanie specjalnego żelu czy kremu, który nakłada się bezpośrednio na dziąsła. Może być stosowane jak chce się zdjąć kamień nazębny czy też w momencie, gdy chce się znieczulić przed podaniem zastrzyku znieczulającego. Takie znieczulenie działa bardzo krótko.
Znieczulenie nasiękowe – jest to znieczulenie, które pozbawia końcówki nerwów czucia. Podaje się je w formie zastrzyku. Lek podaje się w taki sposób, że wsiąka on we wszystkie tkanki i pozbawia czucia. Nie będzie się czuło języka, dziąseł czy policzka. Takie znieczulenie pozwoli na usunięcie zęba. Może jedynie zostać ból głęboki, który informuje nasz organizm, że coś się dzieje w jamie ustnej.
Znieczulenie przewodowe – to znieczulenie jest podawane w momencie, gdy leczy się zęby trzonowe oraz przedtrzonowe. Jest to znieczulenie, które będzie wpływało na znaczącą część nerwów. Tym samym będzie docierało głębiej do tkanki. Podawane jest bardzo blisko nerwów.
Śródwięzadłowe – wprowadza się takie znieczulenie między żab a dziąsło przez użycie specjalnej igły. Realizowane jest w małej dawce i może znieczulić konkretnego zęba Znieczulenie prądowe – realizuje się przez wprowadzenie dwóch elektrod do ust. Takie znieczulenie bardzo często jest wstępem do podania głównego znieczulenia. W ostatnim czasie staje się coraz bardziej popularne.
Znieczulenie środkostne – wykonuje się je specjalną igłą, którą wwierca się w kość szczęki i następnie wprowadza się tam środki znieczulające. Dochodzi bardzo głęboko do końcówek nerwów.
